انسان

وي را محكوم به تنهائي است.تعقل و انديشيدنش او را درحبس خود دارد.تنها مرحم او بازگشت به غرايزش هست

و آنگاه كه براي فرار از تنهائيش به هر وسيله اي چنگ ميندازد چه رقت انگيز ميشود

http://www.youtube.com/watch?v=of3ZdK8aKqQ&feature=related